28 July 2009

Διαλύονται οι Burst

Μία από τις πλέον ταλαντούχες μπάντες των τελευταίων ετών στον ευρύτερο χώρο της metal σκηνής αποφάσισε να δώσει τέλος. Οι Burst, που με το περσινό τους "Lazarus Bird" κέρδισαν κοινό και κριτικούς, θα δώσουν κανονικά τις προγραμματισμένες συναυλίες τους (μεταξύ αυτών και στη Λάρισα, στα πλαίσια του No Budget Festival, στις 6 Σεπτεμβρίου) και μετά το πέρας αυτών θα αποσυρθούν από την ενεργό δράση.
Στη γραπτή ανακοίνωση που εξέδωσαν μέσω blog στο myspace τους (http://blogs.myspace.com/index.cfm?fuseaction=blog.view&friendID=18720272&blogID=501979833) άφησαν ανοιχτό το ενδεχόμενο να επαναδραστηριοποιηθούν στο μέλλον και δήλωσαν πως ο σπουδαιότερος λόγος που ώθησε τη μπάντα στην απόφασή της αυτή έχει να κάνει με την ασυμφωνία των μελών της για το επόμενο βήμα.
(πηγή:rocking.gr)

22 July 2009

YOB - The Great Cessation

4 χρόνια είχαμε να ακούσουμε νέα από YOB. Άργησαν λίγο αλλά τα κατάφεραν. Έχοντας κουνήσει το μαντίλι του αποχαιρετισμού στην Metal Blade, επέστρεψαν με νέο άλμπουμ και νέα δισκογραφική (Profound Lore). Καθαρό Doom Metal και έχοντας αντικαταστήσει το Stoner υπόβαθρο του παρελθόντος με Sludge, επέστρεψαν για να στοιχειώσουν τα βράδια μας.
Μηδενιστική διάθεση από έναν ογκόλιθο σκοτεινού Avant-Garde Doom . Αυτό είναι το "The Great Cessation". Ένα άλμπουμ για μυημένους (οι μη μυημένοι ίσως να κουραστούν). Ένα μονολιθικό soundtrack για κολασμένους λουόμενους.
5 κομμάτια όλα κι όλα (μεγάλης διάρκειας) τα οποία καταφέρνουν να ποδοπατήσουν με τον όγκο τους και την ιδιαιτερότητά τους, νόρμες και στερεότυπα. Πατάς το play και από τις πρώτες κιόλας νότες του "Burning the Altar" αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι σε περιμένει (στο περίπου τουλάχιστον). Απόλυτο Doom / Sludge αριστούργημα, τόσο σκοτεινό που κάποιες φορές το βλέπεις να κλίνει το μάτι στους Celtic Frost του "Monotheist". Η συνέχεια ακόμη πιο συναρπαστική. Το "The Lie that is Sin" (ένα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου) έρχεται να Sludgάρει το μυαλό μας και να παίξει με αυτό με τις εναλλαγές του και τους πειραματισμούς του, φλερτάροντας λιγάκι (όσο πατάει η γάτα) με Neurosis. Το σκοτάδι, σκοτάδι πάντως. 3ο κομμάτι, το χαοτικό και μινιμαλιστικό Drone / Doom "Silence of Heaven", το οποίο φέρνει στο μυαλό ακόμα και Sunn O))). Το "Breathing from the Shallows" είναι το επόμενο αριστούργημα του άλμπουμ, κάτι μεταξύ "Burning the Altar" και "The Lie that is Sin". Το τέλος έρχεται με το ατμοσφαιρικό "The Great Cessation". 20 λεπτά κομμάτι με το πρώτο του μισό να κινείται σε Post μελωδίες (θυμίζοντας κάτι από Callisto) και το δεύτερο μισό να κλίνει στους γνωστούς τους Doom αναγραμματισμούς.
Τελείωσε, και το μόνο πράγμα που σου έρχεται να κάνεις είναι να το ξαναβάλεις από την αρχή. Για αυτό καλό θα ήταν να έχετε πατήσει την επιλογή "repeat" από πριν.
Τhis is your Doomsday!

Βαθμολογια: 8,5/10

Scorpions LIVE @ Γήπεδο Ξάνθης

Με μοναδικό πλέον στόχο στην πολυετή καριέρα τους να ξεπεράσουν κάθε όριο γραφικότητας, οι γελοίοι Scorpions θα εμφανιστούν και στην Ξάνθη ( με το ζόρι γράφω από τα γέλια). Μετά από την μεγαλή πανελλαδική tour που περιλάμβανε Μυτιλήνη, Χανιά και ύστερα και από 2 μεγαλειώδεις εμφανίσεις σε Αθήνα και Λάρισα με τον έτερο μύθο, το ελληνικό τοτέμ της γραφικότητας, τον Βασίλη, η μεγάλη αρπαχτή του καλοκαιριού ολοκληρώνεται στο γήπεδο της Ξάνθης.
Τέτοια περιοδεία ούτε έλληνας καλλιτέχνης. 275η φορά στην Ελλάδα - οι φήμες λένε οτι στην Γερμανία έχουν κάνει λιγότερες εμφανίσεις - καθώς έχουν πάρει χαμπάρι ότι τα ζώα οι Έλληνες θα τους τα ακουμπάνε μέχρι να πεθάνουν. Ζωντανή απόδειξη οτι η γελοιότητα δεν έχει όρια, η αστειότητα είναι απλά ένα πταίσμα, η φωτογραφία τους υπάρχει στο λεξικό δίπλα στο λήμμα "GRAFIKOS" και ότι η βλακεία δεν γνωρίζει όρια και σύνορα, δεν κάνει διακρίσεις.
Προκαλούν το γέλωτα, αλλά και την απορία : Γιατί συνεχίζει ο κόσμος να τους βλέπει;;;;;;;;;;
Παραθέτω το διαφημιστικό spot της περιοδίας, το οποίο ελάχιστη απόκλιση έχει από την πραγματικότητα.
Άντε βρε, και του χρόνου τουρνέ στα χωριά με ντελάλη να περνάει με DATSUN να τους αναγγέλλει.

21 July 2009

NINJA Live report @ Θέατρο Βράχων, 20/7/09

Ήταν σίγουρα από τις πιο αναμενόμενες συναυλίες του φετινού καλοκαιριού. 2 μεγάλα ονόματα για πρώτη φορά στα μέρη μας. Πως να λείψεις... Στον Alec Empire δεν πήγαμε, δεν νομίζω άλλωστε να ήταν και κανένας άλλος εκεί εκτός από αυτόν και το τεχνικό προσωπικό. Προλάβαμε οριακά τους Jane's Addiction που βγήκαν γύρω στις 8.30. Μουδιασμένο το ξεκίνημα, ο Farrell άρχισε να ψιλοκουνιέται, ο Navarro καγκελάριος και τα 3-4 πρώτα κομματάκια δεν δημιούργησαν και τις καλύτερες εντυπώσεις. Ευτυχώς που όπως φάνηκε ήταν απλά το ζέσταμα. Ανέβηκαν κατακόρυφα στη συνέχεια, παίξαν Mountain, Ocean και ο κόσμος ζεστάθηκε με τις πενιές του Navarro. 20 χρόνια μπάντα άλλωστε, φάνηκε ότι ξέρουν να κινούνται πάνω στην σκηνή. O Farrell είναι πολύ καλός frontman με συνεχή επαφή με το κοινό. Η 1 ώρα που έπαιξαν ήταν σίγουρα λίγη. Γενικά, η εμφάνισή τους ήταν πολύ καλή και ωραίο το κλείσιμο με το Jane Says και τον Farrell να τραγουδάει ανάμεσα στον κόσμο. Με το διχτυωτό φουστανάκι a la καλλιτεχνικό πατινάζ και τα triple axl και toe loop πάνω στη σκηνή παίρνει επάξια το 10 του Κωστάλα.
Περιμέναμε, περιμέναμε...άργησαν λίγο ο
ι NIN είναι η αλήθεια. Όλα έπρεπε να είναι στην εντέλεια. Φώτα, καπνοί και όλα τα σχετικά.

Εμφανίζεται επιτέλους και ο Trent Reznor. Παρεμπιπτόντως, πρέπει να πάρει ένα μεγαλύτερο πουκάμισο, γιατί παραφούσκωσε την τελευταία φορά που πήγε γυμναστήριο. Ήχος τέλειος, εμφάνιση επίσης τέλεια. Παρόλα αυτά βαρέθηκα! Κάτι έλειπε από τους Nine Inch Nails...Το ότι δεν έπαιξαν κάποια αναμενόμενα κομμάτια; Το ότι η επαφή με τον κόσμο περιορίστηκε στα τυπικά Tenk u;
Ακόμα και ο κόσμος, που προφανώς για αυτόν έιχε έρθει, μου φάνηκε ότι δεν υπερενθουσιάστηκε κιόλας με το πολυδιαφημισμένο "υπερθέαμα". Το αμφιθέατρο ήταν συνεχώς καθιστό και σε καμία περίπτωση ο Reznor δεν κατάφερε να τους σηκώσει και η αρένα πέρα απο τα χειροκροτήματα στο τέλος κάθε τραγουδιού δεν νομίζω να εκστασιάστηκε κιόλας. Μπορεί να φταίει το ότι δεν είμαι και τρελός fan τους. Τέλειο το περιτύλιγμα, κάπου στην ουσία θεωρώ οτι υστερεί.
Συνολικά, δεν νομίζω να μας μείνει και αξέχαστο αυτό το live.
Μάλλον η tour θα έπρεπε να είναι JANIN και όχι NINJA...
Επόμενο ραντεβού στο ίδιο μέρος στις 10 Αυγούστου για Faith No More.

20 July 2009

THE DEAD WEATHER - Horehound

The Dead Weather είναι το όνομα της νεοσύστατης all-star μπάντας από το Nashville του Tennessee, αποτελούμενη από τους συνήθεις ύποπτους Alison Mosshart (The Kills), Jack White (The White Stripes / The Raconteurs), Dean Fertita (Queens Of The Stone Age) και Jack Lawrence (The Raconteurs). Η Alison και ο White είναι υπεύθυνοι για τα φωνητικά και τις κιθάρες (+ ντραμς από White), ο Fertita για τις υπόλοιπες κιθάρες και τα πλήκτρα (+ μπάσο) και ο Lawrence για το μπάσο (+ ντραμς / κιθάρα). Το στιλ που ακολουθούν είναι alternative rock επηρεασμένο από το rock n’ roll / blues ύφος των White Stripes (και όχι μόνο). Το αποτέλεσμα, αν και mainstream, είναι πολύ καλό. Sexy, Rock n’ Blues, Alternative, διασκευάζουν Bob Dylan, η Alison έχει κάτι από PJ Harvey, πειραματίζονται ακόμα και με Reggae που παραπέμπει στα 70’s. Όλα αυτά, ανακατεμένα μεταξύ τους με έξυπνο τρόπο, αποτελούν το ντεμπούτο τους, "Horehound".
Πως σας ακούγεται; Ενδιαφέρον πιστεύω. Έμενα πάντως μου άρεσε.
Absolutely entertaining!

Βαθμολογία: 7,5/10

18 July 2009

KILLSWITCH ENGAGE - Killswitch Engage

Ένα ακόμα καλό metal δισκάκι κυκλοφόρησε φέτος με την υπογραφή των Killswitch Engage. Το νέο ομότιτλο άλμπουμ τους αποτελείται από τις γνωστές φόρμουλες που χρησιμοποίει σταθερά η μπάντα όλα αυτά τα χρόνια και η τελική απόδοση του είναι ικανοποιητική όπως πάντα. Μπορεί να λείπει το στοιχείο της έκπληξης αλλά είναι μια αξιοπρεπέστατη συνέχεια του φοβερού "As Daylight Dies" (αν και δεν το φτάνει). Γρήγορο, μελωδικό, συμπαγές Metalcore που μόνο αυτοί και οι Trivium αποδίδουν με τέτοιο φινίρισμα.
Δεν πιστεύω ότι χρειάζεται να πω περισσότερα. Είναι ένα ακόμα κλασικό Killswitch Engage άλμπουμ και όσοι τους γνωρίζουν καταλαβαίνουν ακριβώς τι εννοώ. Για όσους δεν τους γνωρίζουν είναι ευκαιρία να τους ρίξουν μια ματιά, ξεκινώντας όμως από το "Alive or Just Breathing" του 2002. Μετά από αυτό είμαι σίγουρος ότι θα αναζητήσετε και τα υπόλοιπα, μέχρι να φτάσετε και στο φετινό "Killswitch Engage".

Βαθμολογία: 7,5/10

17 July 2009

MOBY - Wait For Me

Πρόσφατα κυκλοφόρησε και το νέο CD του κύριου Moby. Τι είναι αυτό; Με πήρε ο ύπνος στον καναπέ και δεν πρόλαβα να το ακούσω ολόκληρο. Ξύπνησα σε κάποια φάση και το ξαναβάζω από την αρχή μπας και καταφέρω να το ακούσω. Με το ζόρι κρατούσα τα μάτια μου ανοικτά. Τι ύπνος δίσκος είναι αυτός; Ότι πιο Lo-Fi έχει κυκλοφορήσει μέχρι τώρα. Και δεν φτάνει μόνο αυτό, είναι και ότι πιο αδιάφορο. Με μικρή εξαίρεση τα "Pale Horses", "Shot in the back of the head" (του οποίου το video έχει σκηνοθετήσει ο David Lynch), "Study War", "Μistake", "JLTF" και την φοβερή φωνή της τύπισσας στο "Walk with me" (ίσα ίσα 6 κομμάτια στα 16), όλα τα υπόλοιπα είναι πλήρως αδιάφορα, δίχως φαντασία. Η έλλειψη δημιουργικότητας είναι ολοφάνερη. Παρόλα αυτά, όλες οι κριτικές από τον επώνυμο τύπο είναι πολύ καλές. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν σίγουρος για αυτό. Τους έχουμε μάθει πλέον.
Πάντως για ύπνο είναι ότι πρέπει. Αν πάσχετε από αϋπνίες, το "Wait For Me" είναι το ιδανικότερο φάρμακο. Καλή ακρόαση και καληνύχτα!

Βαθμολογία: 4/10

LA ROUX - La Roux

Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει ένα album έκφυλο? Η παρουσία της κοκκινομάλλας που δεν ξέρεις ακριβώς αν η φωνή της είναι ενός μικρού αγοριού ή μιας κοπέλας-ψιψίνας . Εμένα στο μυαλό μου έρχεται η barbie , έχει την ιδανική φωνή για μια πλαστική κούκλα . La Roux , είναι κούρεμα μόλις βγήκα από μια πλαστική εικόνα , digital baby , cyborg της ονείρωξης που είχες χθες , είμαι η 'μπάντα' που ακούς και σου ξενίζει , αλλά είμαι τόσο ελκυστική που και ο ίδιος παραξενέυεσαι . Ναι εσύ όσο και αν δε με αποδέχεσαι θα είμαι πάντα για εσένα ένα έκφυλο φετίχ . Μια ζωντανή ψηφιακίλα . Αναμφισβήτητα κάτι τόσο καλοκαιρινό όσο τα malibu που πίνω και τόσο κοριτσίστικα κόκκινο όσο η αρχή του ομότιτλου album τους . 'In For The Kill' και γρανίτα φράουλα σε μια πισίνα , ακόμα και μπάνιο θα έκανα , που λέει ο λόγος . Σιγά σιγά σε ξεσηκώνει ύπουλα που σχεδόν ντρέπεσαι να κουνηθείς και όμως το 'Trigerlilly' με κάνει να κουνιέμαι από την πολυθρόνα μου , την πολύχρωμη πολυθρόνα που ξαφνικά με κάνει να τη λατρέψω , γιατί είναι και αυτή μέρος της electropop ψηφιακίλας που έχω μπεί . Αλλάζω σελίδες και μπαίνω σε άλλες τροχιές , έγινα η cyborg Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων . Φέρτε μου μια φράουλα δεν την παλεύω να πάω ξανά για ύπνο έτσι . 'Quicksand' για να ηρεμήσω λίγο και 'Bulletproof' για να ξυπνήσω την αγορίστικη πλευρά μου τώρα ! To album είναι μια μπούρδα , μια βλακεία που δε βρίσκω νόημα να ακούω , μια παιδική αναγούλα , και αυτό το ηλίθιο κομμάτι που παίζει , το 'Colourless Colour' ποιός το ονόμασε μουσική ακριβώς ? 'Ιm not Your Toy' δηλαδή με κάνει σχεδόν να θέλω να................ χορέψω. Διχάστικα στις 3.30 το πρωί , κόπηκα στα δύο για ένα album ? Μα όλα αυτά για ένα album ? Δεν ξέρω αν μου αρέσει όμως η φωνή μου έγινε γλυκιά και συνεχίζω να ακούω μέχρι τελικής πτώσεως αυτή την παρανοική τύπισσα να τραγουδάει και σκέφτομαι τον εαυτό μου με τέτοιο λούκ και αποκτάει cool διάσταση η φάση που βρίσκομαι τώρα , ναι μωρή αρρώστεια 'Cover My Eyes' , μαζί σου και εγώ μέχρι το τέλος . ' My reflections are protections , they will keep me from destruction , my directions are distractions , when you're ready come into the light ' . Έλα κοιμησέ με τώρα με τα τελευταία κομμάτια ' Armour Love ' και 'Growing Pains' .
-Καληνύχτα μαμά!
-Καληνύχτα Παρασκευούλα!

6.6/10 ?

16 July 2009

Iron Maiden - Flight 666

Συστάσεις δεν χρειάζονται. Το εγχείρημα; Να δώσουν 23 συναυλίες στις 5 ηπείρους μέσα σε 45 μέρες!!! ΜΑ ΠΩΣ ΓΕΝΕΝ ΑΥΤΟ;;;, θα αναρωτηθεί κάποιος...
Απλά. Αγοράζεις ένα Boeing 757, το ονομάζεις Ed Force 1, το διαμορφώνεις κατάλληλα ώστε να μπαίνει μέσα το συγκρότημα, οι οικογένειες, όλη η ομάδα παραγωγών και τεχνικών και μερικοί τόνοι εξοπλισμού. Πρέπει να βρούμε όμως κι έναν πιλότο... Εύκολο όταν ο frontman της μπάντας, κ. Bruce Dickinson είναι επαγγελματίας πιλότος.
Αυτό το box set λοιπόν των Iron Maiden περιέχει 2 DVD , το 1ο με την ταινία/ντοκιμαντερ του παραπάνω εγχειρήματος, στο οποίο βλέπουμε το ταξίδι της μπάντας, τις αντιδράσεις του κόσμου, τα σχόλιά τους κτλ.
Στο 2ο υπάρχει μια συλλογή με τα κομμάτια που αποτελούν το soundtrack της ταινίας με εκτελέσεις στα διάφορα σημεία του ορίζοντα.
Δείτε το για να διαπιστώσετε (όσοι δεν το ξέρετε ήδη δηλαδή) γιατί οι Iron Maiden είναι μια από τις μεγαλύτερες μπάντες στην ιστορία της μουσικής και τί είναι αυτό που ξεχωρίζει τους πραγματικά μεγάλους star από τους υπόλοιπους.
Για να θυμούνται και να κλαίνε οι παλιότεροι, για να βλέπουν και να μαθαίνουν οι νεώτεροι και οι άσχετοι!

Βαθμολογία: 11/10

15 July 2009

MAYA MOUNTAINS - Hash And Pornography

Γιατί οι Mayas είναι ένας από τους πιο ξακουστούς πολιτισμούς της αρχαιότητας?Τι ήταν αυτό που μας άφησε?Τι ήταν αυτό που τον έκανε ξεχωριστό?Ο μυστικισμός?Ο αποκρυφισμός?Δε γνωρίζω, αλλά σίγουρα ένα από τα στοιχεία που μας μαγνητίζουν είναι το μυστήριο των Maya Mountains.Σε αυτό μάλλον βασίστηκε και το τρίο από την Ιταλία για τη δημιουργία μίας τρομερής underground μπάντας.
Το όνομα του πρώτου LP τους Ηash and Pornography μας βάζει σε διάφορες σκέψεις.Δεν έχει κλείσει χρόνος που έχει κυκλοφορήσει αλλά από το τίτλο και μόνο, θεωρείται επιτακτική ανάγκη και θεική εντολή να τους ακούσουμε και να τους παρατηρήσουμε.
Ένα σκληροπυρηνικό κράμα που παραπέμπει ακουστικά λίγο σε Danava, Wolfmother (τα vocals τουλάχιστον), Qotsa, The Sword και κάποιος θα έλεγε και Μelvins.Σίγουρα ο δίσκος αυτός δεν είναι επανάσταση αλλά μας αποζημιώνει με τους υγρούς χυμούς-ξερατά των προαναφερθέντων μπαντών.
Οι rufiano italiano πουλάνε αγριάδα και το κάνουν καλά (αγριαδα ιζ μαι μπιζνες εντ μαι μπιζνεσ ιζ γκουντ).Από τα θετικά στοιχεία του album είναι ότι τα κομμάτια έχουν μπει σε τέτοια καλή σειρά, έτσι ώστε να παρασέρνουν και με αποτέλεσμα να θυμίζει λίγο sequel η κατάσταση.
Tα εξαιρετικά riffs (Emanuel), τα πολύ γεμάτα drums (Marco) και η γραφική φωνή του μπασσίστα(Αlessandro) είναι ένα καλό παράδειγμα για το πως μπορεί να εκφραστεί μία μπάντα η οποία έχει επηρεαστέι από σχεδόν τα πάντα και παρόλ'αυτά να μπορεί δημιουργήσει ένα εκρηκτικό μείγμα χωρίς να αφήνει κανέναν παραπονεμένο.
Tracks όπως το Fire Entrance σε κάνουν να νιώθεις ότι κατρακυλάς από την κορυφή του βουνού σαν γιγάντιος ογκόλιθος και συνθλίβεσαι σε ένα πλασματικό φράγμα από ξερόβουες μπασσογραμμές με το κομμάτι Hope.Άνετα τα hits του album είναι το Cosmic Cosmic που σε φέρνει σε πιο εξωκοσμικούς ρυθμούς και το The Pool Song το οποίο αν και drone μπορεί να σε στείλει στο ΚΑΤ για επανασυγκόλληση των άκρων σου.
O σκοπός του review αυτού είναι να αποδοθεί ένας φόρος τιμής στις ευρωπαικές underground μπάντες οι οποίες δεν έχουν την απήχηση που αξίζουν και γι'αυτό μένουν στα υπόγεια.Νισάφι πια!!!!Το έχω πάρει προσωπικά.Support music.

H βαθμολογία είναι 8,3/10 αν και δεν νομίζω ότι έχουν πολλά να ζηλέψουν από την ομορφιά του δίσκου των Black Pyramid ακόμα και από το Static Tensions(Kylesa).

Special thanx to Don Neuroscar που μου το σφύριξε (με την καλή έννοια).

BLACK PYRAMID - Black Pyramid

Μια φορά και ένα καιρό αποφάσισαν οι Black Sabbath, οι High On Fire, οι Electric Wizard και οι Solace να βρεθούν όλοι μαζί για μπίρες σε μια pub κάπου στην Μασαχουσέτη. Μετά από ένα τρελό μεθύσι κατέληξαν να ξερνούν όλοι μαζί στην τουαλέτα. Ξαφνικά πράσινοι και κόκκινοι καπνοί άρχισαν να αναβλύζουν μέσα από την λεκάνη και μέσα από αυτούς ξεπρόβαλε ένα τέρας. Ένα μεγαθήριο που ακούει στο όνομα BLACK PYRAMID.
Δεν μπορούσα να βρω καλύτερο τρόπο (όσο ανορθόδοξος και αν φαντάζει) για να περιγράψω το φαινόμενο Black Pyramid. O Andy Beresky (πρώην Palace In Thunderland) και η παρέα του, δημιούργησαν ένα απολαυστικά καταστροφικό ντεμπούτο. Ένα μνημειώδες Sludge / Doom / Stoner έπος έτοιμο να γράψει ιστορία. Τα βαριά riffs βγαλμένα κατευθείαν από το έρεβος του μυαλού του Beresky, ανοίγουν πύλες στους δικούς μας εγκεφάλους αφήνοντάς μας να περιπλανηθούμε στην Sludge κόλασή τους.
Καλωσορίστε τον Μέγα Σκώληκα και αφήστε τον να εισχωρήσει βαθιά μέσα στα σωθικά σας.

Βαθμολογια: 9/10

13 July 2009

Monkey3 New Album "Undercover"

Οι 4 ελβετικές μαϊμούδες έχουν νέο δίσκο. Θα κυκλοφορήσει τέλος Αυγούστου, θα περιέχει διασκευές από Archive, Kiss, Pink Floyd,
Led Zeppelin και Deep Purple. Επίσης, σε αντίθεση με ότι μας έχει συνηθίσει μέχρι τώρα το κουαρτέτο, ο δίσκος θα περιέχει ΚΑΙ φωνητικά. Το έγχείρημα αναλαμβάνουν οι Tony Jelencovich και ο θρύλος (όπως οι ίδιοι λένε στο site τους), το γνωστό σε όλους μας αηδόνι, ο John Garcia.
Το πρώτο δέιγμα είναι το Kashmir, που μπορείτε να ακούσετε στο myspace της μπάντας.
Αναμένουμε με ενδιαφέρον...

POISON THE WELL - The Tropic Rot

Κλείστε τα μάτια και πάρτε μια βαθιά ανάσα. Γεμίστε τους πνεύμονές σας με την τροπική σαπίλα των POISON THE WELL. Βρίσκεται παντού και μυρίζει υπέροχα άσχημα. Ολοκαίνουργιος δίσκος λοιπόν και μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της χρονιάς και το λέω αυτό γιατί έκπληξη και μόνο έκπληξη ήταν το πρώτο πράγμα που ένιωσα ακούγοντάς τον. Μετά από τα εκπληκτικά "You Come Before You" και "Versions", επέστρεψαν με κάτι διαφορετικό. Η γνωστή επιθετικότητα δηλώνει για ακόμα μια φορά παρών αλλά οι πειραματισμοί τους ακούγονται πρωτόγνωροι σε σχέση με αυτούς που έχουν τολμήσει στο παρελθόν. Οι εναλλαγές των φωνητικών του Jeffrey Moreira σου κόβουν την ανάσα και οι brutal χροιές του προκαλούν παραλήρημα. Η επιθετικότητα και οι ατμοσφαιρικές μελωδίες (που θυμίζουν ακόμα και Cave In) σφιχταγκαλιάζονται εκκρίνοντας μεθυστικά, σάπια αρώματα. Προσωπικά πιστεύω πως κυκλοφόρησαν τον καλύτερό τους δίσκο και έναν από τους κορυφαίους της χρονιάς. Έχει όλα αυτά τα στοιχεία που χρειάζονται για να γίνει κλασικός.
Γράφοντας αυτό το κείμενο αρχικά είχα αρχίσει να αναλύω και να παρουσιάζω ένα-ένα χωριστά τα κομμάτια του άλμπουμ. Στην πορεία όμως άλλαξα γνώμη και αποφάσισα να μην το κάνω λόγω του ότι και αν έγραφα κατέληγα στο τέλος στην λέξη «κομματάρα». Άρα κρατώ μόνο αυτό (γλιτώνοντάς σας και από άσκοπο διάβασμα). Είναι και τα 11 κομματάρες. Ακατέργαστα διαμάντια που όλα μαζί συνθέτουν το "The Tropic Rot". Ένα Experimental / Post-Hardcore / Avant Garde-Metalcore αριστούργημα που παρόμοιό του έχω να ακούσω από την κυκλοφορία του "Ire Works" των Dillinger Escape Plan.
"…remember to breath"

Βαθμολογία: 9/10

10 July 2009

MADDER MORTEM - Eight Ways

Αν δεν τους ξέρετε από τις προηγούμενες δουλειές τους όπως π.χ. το πολύ καλό ''Desiderata'' του 2006, καλά θα κάνετε να αφιερώστε τον πολύτιμο ''μουσικό'' σας χρόνο για να τους μάθετε.
Καταρχήν η μπάντα από το 'Οσλο απευθύνεται σε ακροατές που δεν φορούν παρωπίδες, δεν έχουν κολλήματα και τα αυτιά τους είναι έτοιμα να ακόυσουν κάτι διαφορετικό.
Μετά τα πρώτα ακούσματα το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η φωνή της Agnete Kirkevaag η οποία μας προσφέρει ένα φωνητικό ρεσιτάλ, ακροβατώντας από Lisa Gerrard μέχρι και Diamanda Galas. Καλές οι μπάντες με γυναικεία φωνητικά όπως οι Epica/Lacuna Coil/After Forever/Within Temptation, αλλά εδώ έχουμε το κάτι παραπάνω. Την υπέρβαση από το πολύ καλό στο τέλειο. Στέκεται αντάξιο ενός ''Velvet Darkness They Fear'' ή ενός ''Nighttime Birds'' κατά την ταπεινή μου γνώμη.
12 κομμάτια με ογκώδεις/ακουστικές κιθάρες, με αλλαγές ρυθμών και μελωδιών που έχουν γραφτεί με πραγματικό συναίσθημα και όχι για μια εμπορική αρπαχτή.
Πανέμορφος δίσκος που ακρόαση με την ακρόαση γίνεται ακόμα καλύτερος με ένα πολύπλοκο παίξιμο που συγκρίνεται μόνο με μπάντες όπως οι Tool και οι Opeth.
Μια κορυφαία κυκλοφορία στον προοδευτικό metal ήχο.

Βαθμολογία: Diamonds Are Forever

SUNSET RUBDOWN - Dragonslayer

Τρέχω να μυρίσω τα λουλούδια που μου έφερες .Είναι μαργαρίτες που μου αρέσουνε . Πάντα γνώριζες τι αγαπούσα περισσότερο και τι έκανε τα μάτια μου να βγάζουν σπίθες από λαιμαργία , είμαι κάποια που ζητάει πολλά και τα θέλει όλα δικά της . Μόνο που με εσένα όλα είναι διαφορετικά . Το φεγγάρι το βλέπω ασημένιο γιατί μου το δείχνεις εσύ . 'Silver Moons' γιατί με εσένα όλα πολλαπλασιάζονται , όλα μου τα προσφέρεις σε αφθονία . Και καμιά φορά το ξέρω , φέρομαι ηλίθια , φταίει η ανθρώπινη φύση βλέπεις .' Έχεις μια ηλίθια καρδιά’ μου έλεγες αρκετά συχνά και εγώ σκεφτόμουν πως εσύ έχεις μια τεράστια , πιστή προσηλωμένη καρδιά , υπάκουη σε εμένα που πάντα με κατανοεί , με ακολουθείς πάντα , με προσέχεις , είσαι δίπλα μου σε κάθε μου βήμα , με κάθε τρόπο . Λείπεις εδώ και μέρες , αρκετές μέρες , αμέτρητες ώρες και σήμερα έβαλα να ακούσω τον δίσκο που άφησες πίσω όταν έφυγες . Σκέφτηκα πόσο περίεργο όνομα έχουν οι Sunset Rubdown , χάζεψα για λίγο το εξώφυλλο και μου φάνηκε περίεργο και αυτό . Όμως έχει το χρώμα του ουρανού και αυτό με έκανε να χαμογελάσω , πρόσεξα και τα πούπουλα που αντικαθιστούσαν τα γράμματα και ένιωσα αυτή την ελαφρότητα που νιώθει το κορμί μου στα δικά σου χέρια , ειδικά όταν ψιθυρίζεις το όνομα μου στο αυτί μου , Anna , Anna…. Anna! Όταν ξεκινήσανε οι μελωδίες του Dragonslayer το δωμάτιο πλημμύρισε από εσένα , έψαξα τη δισκοθήκη σου και είδα πως είχες και το ‘Random Spirit Lover’ και μετά θυμήθηκα που μου μίλαγες για αυτόν το δίσκο. Πολλές φορές στην αρχή δεν σε πρόσεχα , δεν πρόσεχα ποτέ αυτά που έλεγες , ήθελα άλλα πράγματα από εσένα . ‘Οχι γιατί δεν μου φαινόσουν ενδιαφέρων , απλά σε ήθελα πολύ . Προτιμούσα όμως να σε κυττάω σα χαζή και να παρατηρώ τις κινήσεις σου . Σε ήθελα τόσο πολύ που ήθελα να σε νιώθω , όλες μου οι αισθήσεις είχαν γίνει δουλάκια της αφής και της όσφρησης . Κόλλησα πολλές φορές στο repeat to ‘Black Swan’'My heart is King , the King of Hearts'…Στο στομάχι μου μπήκανε ολόκληρα πουλιά . Κλισέ έκφραση και περιγραφή για τον έρωτα είναι πως έχεις πεταλούδες στο στομάχι . Εγώ ποτέ δεν ένιωθα μαζί σου τόσο λίγα , εγώ μέσα μου είχα τόσα πολλά πουλιά που δεν άνοιγα το στόμα μου από τρόμο μήπως βγει κανένα και προδώσει το πόσο αιχμάλωτή σου είχα γίνει . Άνοιξα το παράθυρο να μπει λίγος ήλιος και μαζί του μπήκε και το ‘You Go On Ahead (Trumpet Trumpet II)’ .Προσπάθησα να σε πάρω τηλέφωνο όμως ένιωσα αδύναμη να σε ακούσω και έτσι έκλεισα την γραμμή , περιορίστηκα για ακόμη μια φορά στο να σε έχω απλά μέσα μου και να προσπαθήσω να με πάρει ο ύπνος με την δική σου σκέψη , περνώντας οι μέρες , οι μήνες , τα λεπτά τα δευτερόλεπτα …. Θέλω να με συγχωρέσεις που είμαι τόσο φλύαρη όμως με ξέρεις όταν ενθουσιάζομαι , μιλάω πολύ . Μάλλον με εσένα είναι ελάχιστες ως και σπάνιες οι στιγμές που γίνομαι φλύαρη , αυτός ο δίσκος με έκανε όμως έτσι . Γιατί έχει τον δικό σου ήχο , φταίει και ο σχεδόν δεκάλεπτος επίλογος του ‘Dragon’s Lair’ , τα υπέροχα φωνητικά που με κάνουν να κλείνω τα μάτια μου συνεχώς ... 'I see your face when I close my eyes , I see the muscles in your legs from the way you always rise ….. ………'. Η τελευταία σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό είναι πως δε σε ξέρω καθόλου . Πως γίνεται αυτή σου η όψη να μπορεί να αγαπήσει ένα τόσο ευαίσθητο album ? Μόνο μια γυναίκα θα μπορούσε να το κάνει , μια γυναίκα όχι σαν εμένα ....

8.9/10

Street Sweper Social Club - Self Titled Album

Ντεμπούτο για το νέο project του πολυπράγμονα Tom Morello. Εδώ συνεργάζεται με τον rapper Boots Riley των The Coup. Ένα πρώτο δείγμα της δουλειάς τους πήραμε στο EP των NIN/JA με τους οποίους περιοδεύουν.
Κοινός παρανομαστής και των 2 ο πολιτικός ακτιβισμός και οι καυστικοί στίχοι. Ο Morello αναλαμβάνει πλήρως την παραγωγή, γράφει κιθάρα, μπάσο καi αφήνει τα φωνητικά στον Riley.
Από την πρώτη νότα είναι εμφανές ποιός κάνει κουμάντο, το ύφος της μπάντας είναι Rage Against The Machine σε πιο χαλαρούς και funky ρυθμούς. Ο Morello εδώ ομως δεν μπορώ να πώ ότι προσφέρει κάτι ή μας παρουσιάζει κάτι καινούριο. Μάλλον βαριότανε, έκανε 5 κλασικά samplάκια του κομμάτια και έφτιαξε τον δίσκο.
Στα φωνητικά ο Riley είναι κάτι παραπάνω από λίγος. Η αναπόφευκτη σύγκριση με τον Zack de La Rocha τον κάνει να φαντάζει σαν ένας χαβαλές φλώρος που χαζολογάει αφού κάπνισε μισό στρέμμα...Ούτε το νεύρο έχει, ούτε το ειδικό βάρος.Το rapping του δεν κολλάει καθόλου με τα riff του Morello, ο οποίος πρέπει να το είχε καταλάβει και κατέβασε κάπως το ρυθμό.,αλλά φευ... Πως να το κάνουμε, θέλει λαρύγγι και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα τόσο από τον de La Rocha όσο και από τον Cornell στις προηγούμενες δουλειές του Morello.
Να αναφερθούμε αναλυτικά στα κομμάτια δεν υπάρχει λόγος. Τα περισσότερα απλά αδιαφορα, λίγοι ωραίοι ρυθμοί στις κιθάρες, οι οποίες όμως μέσα στο γενικότερο πλαίσιο είτε χάνονται είτε ακούγονται βαρετές και κουράζουν. Όσο για τα ρεφραινάκια και την προσθήκη παιδικών χωρωδιών μόνο το γέλωτα προκαλούν και παραπέμπουν σε κακέκτυπα της εποχής των Rage τύπου Dog Eat Dog.
Συνολικά, η προσπάθεια των Street Sweeper Social Club είναι αποτυχημένη και προβλέπω ότι γρήγορα θα εγκαταλειφθεί αν συνεχίσουν σε αυτό το μοτίβο. Δεν χάνετε και τίποτα να το ακούσετε, δείτε και το videaki του 100 Little Curses, αλλά γνωρίζοντας τον Morello, θα απογοητευείτε και θα αναπολείτε περασμένα μεγαλεία...

Βαθμολογία: 3.5/10

08 July 2009

FUTURE OF THE LEFT-Τravels with Myself And Another

Θέλω βόλτα με ένα turbίσιο αυτοκίνητο ! Θέλω να σκάσω από το φαγητό , θέλω να πιω , θέλω να μεθύσω , θέλω να τσακωθώ με κάποιον , θέλω κάτι έντονο , κάτι κάφρικο , βλέπω το άμεσο μέλλον στα αριστερά , να το ! Δίπλα ακριβώς από τους Muclusky . Μόνο που αυτή τη φορά οι Muclusky φαίνονται να πίνουν μπύρες πολύ μακριά , τόσο μακριά που τους βλέπεις μόνο με κυάλια .Το 'Curses' , το debut album της μπάντας το 2007, είχε δυστυχώς σκιαστεί από το παρελθόν των μελών των Future Of The Left . 'Οταν το απέκτησα και εγώ αναπόλησα τους Μuclusky , κάτι το οποίο σε καμμία περίπτωση δεν το ένιωσα με το 'Τravels with Myself And Another' . Ένας δίσκος που σε τσιτώνει ευχάριστα και αν δώσεις και λιγάκι σημασία στους στίχους σε κάνει να χαμογελάς σε πολλά σημεία. Ο Andy "Falco" Falkous frontman της μπάντας έχει χαρακτηριστικότατη φωνή καθώς επίσης και χαρακτηριστικότατο κιθαριστικό παίξιμο . Ιδιαίτερο πραγματικά παίξιμο , μουσική που απαραίτητα χρειάζεται high volume . Αυτή τη φορά δεν θα ήθελα να μπω σε λεπτομέρειες και να περιγράψω σχεδόν κανένα κομμάτι , ούτε καν τον ήχο . Εύκολα μπορώ να σκεφτώ ότι θα μπορούσα να σχεδιάσω ένα mini comic και να το ονομάσω FOTL , γιατί κάθε τους κομμάτι αποτελεί και μια mini χιουμοριστική ιστοριούλα . Μια μπάντα που θα παρακαλούσα να την δω live , μια μπάντα με προσωπικότητα και χαρακτήρα που σκοτώνει . Ο δίσκος κάνει μια μικρή κοιλιά κάπου στη μέση αλλά συνολικά δεν παίζεται . Σίγουρα μουσική για αυτοκίνητο (η πείρα του συνοδηγού μίλησε) , για barbeque αν είσαι ο ψήστης (shinobi ακούς?) , για άπειρες τσίτες τέλος πάντων . Το μοναδικό κομμάτι του album που ρίχνει τους τόνους για λίγο , για να χαλαρώσεις , θα ψηθούν οι μπριζόλες , μην αγχώνεσαι , είναι το τελευταίο , το 'Lapsed Catholics' , αγαπημένο track , το οποίο ξεκινάει με ακουστική κιθάρα , αλλά είπαμε , χαλαρό για λίγο . Πω και τώρα το ακούω , τι να κάνω ? Να σε βρίσω ? Ναι , σε εσένα μιλάω , τι κυττάς ρε? Ρε μη με κυττάς έτσι στραβώνω . Ααααργκκκκ..

7.7/10

My life is falling to pieces...Somebody put me together

05 July 2009

Karma To Burn live report @AN club, 4/7/09

Πραγματικά δεν χρειάζεται να πω και παρα πολλά πράγματα για αυτό το live. Το ΑΝ γέμισε σχεδόν ασφυκτικά, η ζέστη αφόρητη, ο ιδρώτας έσταζε. Κανείς δεν παραπανέθηκε όμως αφού αφενός είχαμε μαζευτεί όλοι για την εκπλήρωση του απωθημένου μας και αφετέρου οι Karma To Burn φρόντισαν να μας αποζημιώσουν με ένα από τα κορυφαία live στην ιστορία. Όποιος δεν ήρθε απλά έχασε. Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια:







04 July 2009

Planet Of Zeus, Bliss, Dive, 1000mods Live Report @ AN Club, 3/7/09

Μια ιστορική μέρα όπως η σημερινή απαιτεί μια κάποιου έιδους προθέρμανση και μιας και έκατσα για πάρτη των Karma To Burn το ΣΚ στην Αθήνα, είπα να πάω και την Παρασκευή μια βόλτα από το ΑΝ. To lineup άλλωστε ήταν ότι πρέπει για να περάσουμε το βραδάκι της Παρασκευής. Σκάμε κατά τις 10 στο γνωστό σημείο, ως συνήθως το πρόγραμμα του ΑΝ δεν τηρείται (ΕΛΕΟΣ), οπότε το παίρνουμε απόφαση ότι πριν τις 2 δεν ξεμπερδεύουμε απο κει.
Ξεκίνημα λοιπόν με 1000mods. Πολύ δυνατοί όπως πάντα, πολύ καλή σκηνική παρουσία και με τον αφάνα πίσω απο τα τύμπανα να τα σπάει ( κυριολεκτικά...έριξε κάτω ένα πιατίνι!!!). Πολύ καλύτεροι ζωντανά από το CD.
Η συνέχεια περιλαμβάνει Dive. Μάλλον αδιάφοροι, χωρίς εμπνεύσεις, δεν πείθουν. Ανεβήκαμε πάνω για μια κράκουλη γιατί η "δίψα" του ΑΝ δεν παλεύεται καλοκαιριάτικα.

Για τους Bliss είχα ακούσει, αλλά live δεν είχε τύχει να τους δω μέχρι τώρα. Εεεε, χτες το μετάνιωσα. Τόσο γεμάτη μουσική από τρίο είχα καιρό να ακούσω και μάλιστα από νέο συγκρότημα. Κάτι μεταξύ Tool και stoner σε ισόποσες δόσεις με καταιγισμό από riff και φωνητικά να μας θυμίζουν κάτι από Cobain. Εκπληκτική ομοιογένεια και παίξιμο λες και έχουν κάνει πάνω από 200 live. Σίγουρα οι καλύτεροι της βραδιάς, κλέψανε πραγματικά την παράσταση και τα χειροκροτήματα όλων.


Για το κλείσιμο ήρθαν οι Planet of Zeus, οι οποίοι δυστυχώς σκόνταψαν πάνω στην εμφάνιση των Bliss. Παρόλα αυτά δεν πτοήθηκαν και γέμισαν το υπόλοιπο της βραδίας με "σουηδίλες". Πολύ κάλοί και αυτοί, δεν μας άφησαν σε ησυχία και το headbanging είχε την τιμητική του.


Έτσι φτάσαμε στις 2 το πρωί. Το μόνο που μένει είναι να δούμε και σήμερα τους θεούς του instrumental.

(Photos by Mamanis)

THE BLACK LEAGUE - Ghost Brothel

Οι Black League είναι μια μπάντα από την Φιλανδία αλλά ακούγονται σαν Αμερικανοί. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί παίζουν σκληρό (αμερικάνικου στιλ) Rock n’ Roll / Stoner-Rock με αρκετά στοιχεία από Corrosion Of Conformity και Soil (χωρίς όμως να φτάνουν την κλάση τους). Επίσης έχουν και αρκετά στοιχεία παλαιομοδίτικου Hard Rock (ειδικά σε ορισμένα ρεφρέν) αλλά και Metal.
Γενικώς το έχουν. Το κατέχουν το άθλημα. Οι συνθέσεις όμως παραπέμπουν σε χιλιοακουσμένα πράγματα. Δηλαδή δεν ακούμε κάτι καινούργιο, αλλά ανακυκλωμένους ήχους που κάτι θυμίζουν από τα παλιά (και όχι μόνο). Παρόλα αυτά το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό από θέμα εκτελέσεως .
Το "Ghost Brothel" μπορεί να μην είναι κάτι φοβερό και τρομερό αλλά σίγουρα είναι ότι πρέπει για να συνοδέψουμε την μπίρα μας.

Βαθμολογία: 6,5/10

03 July 2009

To νέο single των Alice In Chains από το ερχόμενο νέο άλμπουμ τους



Περιμένω σχόλια , εμένα πάντως δεν με έπεισε.

02 July 2009

Rockwave 2009 Day 4, 30/6/09 Live report

8 το πρωϊ σηκώθηκα .Έκδηλη η αγωνία μην γίνουν τα ίδια με τις προηγούμενες μέρες. Ο Ξένιος Δίας τελικά μας λυπήθηκε, δεν έριξε τους κεραυνούς του κι έτσι είπαμε να ξεκινήσουμε σιγά σιγά. Πάμε να τους δούμε όλους λέω. Αλλά υπολόγισα χωρίς την tiger, την οποία περιμέναμε κανα 40λεπτο, κι έτσι Torche δεν προκάμαμε να ακούσουμε. Τί να κάμεις; Κατά τις 5.30 με την απαραίτητη μπίρα ανά χείρας εισερχόμαστε στο Terra Vibe. Αρκετός κόσμος είναι ήδη εκεί, ο ήλιος βαράει αλύπητα. Πλησιάζουμε προς τη μεγάλη σκηνή (οι πιτσιρικάδες δεν είναι αγριεμένοι ακόμα, οπότε μας παίρνει) και ετοιμαζόμαστε να δούμε τους Kylesa.


Χριστούλα μου η Laura Pleasants είναι όντως γυναικάρα . Όχι με την έννοια της γκομενάρας , αλλά βάζει κάτω πολλούς άντρες . Αν δεν την έβλεπα live δεν θα καταλάβαινα ποτέ πως σε ορισμένα κομμάτια όπως το ‘Scapegoat’ τα κάφρικα φωνητικά , που θα ορκιζόμουν πως είναι του Philip Cope , είναι δικά της !! Με τον ήλιο ντάλα να μας καίει τα μάτια παραδοθήκαμε στον παλμό των drums . Με ένα τύπο δίπλα μου με μπλούζα Dozer , έναν άλλον με tattoo Slipknot και παραδίπλα μου έναν με μπλουζάρα Mastodon το festival φάνηκε από την αρχή πως θα ήταν μεταλλοφρενικό .

Όντως χτυπηθήκαμε στο έλεος του ‘Unknown Awareness’ και του ‘Running Red’ , στους δύο ύμνους του ‘Static Tensions’ , Hernandez και Μac Ginley μας ζεστάνανε καλά για τους ΜASTODON γιατί οι Kylesa είναι πολύ καλύτεροι από τον δίσκο . Είναι πολύ καλύτεροι από κάθε πιθανή προσδοκία

(by arrostia)









Η ώρα πλησιάζει 7. Γρήγορα για μπίρα. Πεταγόμαστε και μια βόλτα να χαζέψουμε Lita Ford. Τούμπανο το Litακι, μια χαρά κρατιέται. Μπίρα και βουρ για τη σκηνή. Πλέον δεν μπορούμε να πλησιάσουμε και πολύ. Πολύς ο κόσμος, κυρίως κοινό των Slipknot πιάνει θέση και ζεσταίνεται. Η all star μπάντα του θείου Phil μας περιμένει. Ανανεωμένος, με τη μοϊκάνα του και έξω φρενών. Η μπάντα άψογη,Pepper Keenan κεντάει, πολύ καλή διάθεση απ’ολους, η σκόνη αρχίζει να σηκώνεται, ο σβέρκος νιώθει τα πρώτα τσιμπηματάκια. Χρόνια στο κουρμπέτι ο Anselmo, δημιουργεί ατμόσφαιρα στα καπάκια και η άνεση που έχει με το κοινό μας βάζει για τα καλά στο κλίμα. Συνεχή jammaρίσματα και αλληλεπίδραση με τον κόσμο. Τώρα είμαι σε συναυλία. Σχεδόν μια ώρα και για αυτούς και μια έκπληξη για το τέλος. Bury me in smoke, ο Brent δεν άντεξε άλλο μετά το air guitar στο πλάι της σκηνής, πήρε την κιθάρα του Keenan, ο Bränn παίρνει τη θέση του στα τύμπανα και μαζί με τον Phil και τον έτερο κιθαρίστα Kirk Windstein να αλλάζουν ρόλους κλείνουν με τον καλύτερο τρόπο, δίνοντάς μας το highlight της βραδιάς στην πρώτη των Down στην Ελλάδα.

Τα πάντα NOLA.

Πλέον ξέρουμε τι πρόκειται να ακολουθήσει. Ήρθε η ώρα να εκπληρωθεί και ο σκοπός της επίσκεψής μας στο Terra Vibe. Ο ήλιος έχει πλέον πέσει και στο λυκόφως εμφανίζονται τα μαστόδοντα. 4η φορά στα μέρη μας, κατασταλαγμένοι και με το πρόσφατο “Crack The Skye”, το δικό τους "Somewhere In Time" αρχίζουν να παίζουν παπάδες. "Oblivion" και “Quintessence” για εισαγωγή. Ο Bränn έχει πάρει φόρα και σίγουρα τα τύμπανα μετά το τέλος πάνε για πέταμα, Brent και Bill το χουν ρίξει στο πλέξιμο, ο Troy χτυπάει αλύπητα το μπάσο, τα μούσια του Rasputin έχουν αρχίσει να αγγίζουν το έδαφος και με τον μαμανιάν έχουμε προσκυνήσει παίζοντας ανελέητα τις αέρινες κιθάρες μας. Colony of Birchmen, The Wolf is Loose, March of the Fire Ants, Crystal Skull, Blood and Thunder, Megalodon, The Czar, Crack the Skye, Irontusk. Που να βρεις κενό να πας για μπίρα. Τι να λέμε. Μεγάλη μπάντα. Κλαίει ο κόσμος. Άψογοι, τέλειοι, κορυφαίοι. Οι περισσότεροι δεν φάνηκαν να κατάλαβαν τι είδαν, πιτσιρικάδες είναι λέω, παλεύουν με τα χαρτζιλίκια, με πιάνεις; Κρίμα που έπρεπε να μείνουν στη σκιά των Slipknot με αποτέλεσμα ο ήχος να μην είναι και ο καλύτερος. H φωνή σε πολλά σημεία χανόταν και κάποιες φορές οι κιθάρες μπούκωναν(που να προλάβει κι ο ηχολήπτης με τις βρωμόκαλτσες που έπαιζαν τα παλληκάρια). Ελπίζω την επόμενη φορά που θα δούμε τους διαδόχους των Metallica να είναι αυτοί headliners ώστε να τους απολαύσουμε όπως τους αρμόζει…. Ξεφύγαμε!!!

Μπίρα να ηρεμήσω…

Μετά από δύο υπέρ-τεράστιες performances (Down & Mastodon) και μετά από δύο ώρες (+) εξοντωτικού head-banging, έφτασε η ώρα για ξεκούραση. Σε μίση ώρα θα έβγαιναν οι Slipknot και έπρεπε να μαζέψουμε δυνάμεις.


Η ώρα έφτασε. Τα φώτα έσβησαν, οι Slipknot εμφανίστηκαν επί σκηνής και ο κόσμος ξέσπασε σε παραλήρημα. Μια ευχάριστη έκπληξη ακολούθησε. Ένα σερί σφυροκόπημα από παλιά κομμάτια. Δεν το περίμενα με τίποτα. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα μια παρουσίαση από τον τελευταίο τους δίσκο και ότι θα ακολουθούσαν και κάποια παλιά κομμάτια. Σε όλη την διάρκεια φάνηκε η προτίμησή τους στα 3 πρώτα άλμπουμ (και ειδικά του “Slipknot” και “Iowa”) αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το "All Hope Is Gone" (αν και έπαιξαν τα δυο singles του δίσκου).

Η σκηνική παρουσία τους ήταν η κλασική. Μάσκες, ντραμς να ανυψώνονται, head-banging, «ελικόπτερα» και τρέξιμο πάνω-κάτω. Τα γνωστά. Ο ήχος όμως δεν ήταν ο αναμενόμενος. Από τους Mastodon και μετά κάτι συνέβη στον ήχο. Αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο όλο αποτέλεσμα και δεν ικανοποίησαν τόσο όσο θα έπρεπε. Η αλήθεια είναι ότι στο Λυκαβηττό, το 2005, ήταν σκάλες ανώτεροι από ότι φέτος στο RockWave. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως να μην είχαν και τόσα πολλά κέφια, ίσως που το σκηνικό τους παρέπεμπε σε πιο «κυριλέ» καταστάσεις, ίσως που ο ήχος δεν ήταν ικανοποιητικός, ίσως τα πολλά πιτσιρίκια που είχαν μαζευτεί (στον Λυκαβηττό ήταν λιγότερα). Τέλος πάντων. Καλά πέρασα πάντως. Πολύ head-banging, αν και περίμενα ότι θα ήμουν αραχτός και απλά θα τους έβλεπα πίνοντας χαλαρά μπιρίτσα( όπως έκανε και ο Shino) λόγω της κούρασης από το υπέρ-χτύπημα στους Mastodon / Down. Ο λόγος όμως που τελικά δεν συνέβη αυτό ήταν το ότι έπαιζαν παλιά-καλά κομμάτια, φουλ γκαζάτα και brutal. Αυτό τους έσωσε. Αν έπαιζαν τα πιο εμπορικά τους (όχι ότι δεν έπαιξαν μερικά) απλά θα είχα ξενερώσει τελείως. Το θέμα είναι πάντως ότι κατάφεραν να με ξεσηκώσουν (όπως και όλον, σχεδόν, τον κόσμο).

Σίγουρα δεν ήταν και το καλύτερό τους performance ever, αλλά τουλάχιστον κράτησαν την αδρεναλίνη στα ύψη.

(by mamanis)


Μ' αυτά και μ'αυτά πήγε σχεδόν 12 και πήραμε το δρόμο του γυρισμού, σίγουρα χορτασμένοι από το θέαμα (μεροκάματο τόσες ώρες) και με το μυαλό στο ΑΝ,το Σάββατο, για να δούμε τους Karma To Burn.

(all photos by mamanis)