30 July 2010

Porcupine Tree + Anathema Live in Athens

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου – «Τεχνόπολις» Δήμου Αθηναίων (Πειραιώς 100, Γκάζι) οι " Pink Floyd" των 90'ς Porcupine tree με special guests τους " washing machine" Anathema υπόσχονται το καλοκαιρι να γίνει ανάμνηση και το φθινόπωρο χειμώνας.
H τιμή του εισιτηρίου θα είναι 45€. Τα πρώτα 1000 όμως θα κοστίζουν 38 €. Στα ταμεία, την ημέρα της συναυλίας θα κοστίζει 50€.
Προπώληση: Public, Tickethouse και www.ticketpro.gr


Υ.Γ. sleep of no dreaming

Korn III – Remember Who You Are

Πάνω λοιπόν στον καλοκαιρινό οίστρο και λίγο πριν φύγω για το δεύτερο ημίχρονο διακοπών είπα να ξεπετάξω άλλη μια κριτική ( …λέμε τώρα). Δεν είναι άλλωστε και για παραπάνω.
Korn. Η μπάντα που εμφανίστηκε κάπου στο ναδίρ/θάνατο του grunge, με ένα ανεμικό τότε metal και παρουσίασε επιτέλους κάτι καινούριο. Οι πρωτοπόροι κατά τη γνώμη μου του nu metal – το οποίο γρήγορα εκφυλίστηκε από μπάντες τύπου Limb Bizkit και Disturbed- είπαν να βγάλουν ένα ακόμα δισκάκι, το 9ο κατά σειρά. Τυπικό (δυστυχώς) παράδειγμα αμερικάνικου διάττοντος αστέρα.
Ακόμα θυμάμαι πως χτυπιόμουνα με την πάρτη τους και ακόμα ξενερώνω με την κατάντια τους.
Τι μας παρουσιάζουνε λοιπόν;;;;; Το απόλυτο τίποτα. Το πηγάδι έχει στερέψει από ιδέες, η μπογιά τους πια δεν περνάει και αρκούνται σε διάφορες εναλλαγές του μουσικού στυλ που οι ίδιοι εισήγαγαν ώστε να πουλήσουν κάνα δίσκο (λες και έχουν ανάγκη). Η όλη ιδέα του άλμπουμ βασίζεται αποκλειστικά και μόνο σε μία παράμετρο : Το marketing.

29 July 2010

Kingdom Of Sorrow – Behind The Blackest Tears

2η σύμπραξη των κυρίων Kirk Windstein (Crowbar, Down) και Jamey Jasta (Hatebreed). Και φυσικά δεν είχαν καμία απολύτως διάθεση να παίξουν κάτι χαλαρό για την παραλία. Στην εποχή που πολλοί πειραματίζονται, ψάχνονται με τους ήχους και αναζητούν καινοτομίες, για τους 2 τύπους τα πράγματα είναι απλά.
Νότια, αγύριστα κεφάλια…

26 July 2010

TRIPTYKON Live 3/10/10 @ Κύτταρο Live Stage

"Βαρύ, επιβλητικό, σκοτεινό, ατμοσφαιρικό, αλλά και aggressive, ξεκλειδώνει τις πύλες του ερέβους και όποιος κολασμένος αντέξει, άντεξε." Για τους Triptykon διαβάσατε από mamanis.
Πακέτο με τους extreme Άγγλους Anaal Nathrakh και τους Γάλλους blacksters Alcest, συνθέτουν ένα ενδιαφέρον live. Όσοι κολασμένοι προσέλθετε...

SHINING - Blackjazz


Μετά το γαμήσι των τελευταίων ημερών οπου η ζέστη βάρεσε κόκκινο, ήρθε το γαμήσι της απεργίας των οδηγών βυτιοφόρων.

Βενζίνη πάπαλα δηλαδή και φυσικά εικόνες Καμπότζης έξω απ' τα λιγοστά ανοιχτά βενζινάδικα, με ουρές χιλιομέτρων, τεράστια μποτιλιαρίσματα σε κεντρικούς δρόμους και τρομερές ατάκες απο 100% αγνούς Ελληναράδες που ανησυχούν μή τους πιάσει κανείς κορόιδα και τους φάει τη θέση - κι όλα αυτά κάτω απο το ανάλγητο αμόνι του ηλίου.

Όπως και να χει, την φάγαμε την ωρίτσα στην ουρά χτες κι όποιος θέλει βενζίνη για διακοπές κλπ. θα την φάει αναγκαστικά αν δεν θέλει να το παίξει Fred Flintstone στο αυτοκίνητό του (ποδοκίνητη φάση).

Η αλήθεια είναι οτι οι βυτιοφοράδες έχουν δίκιο και κάνουν το χαμό που κάνουν μιας και τρώνε άσχημο γαμήσι και δεν τους κατηγορώ. Σίγουρα θα γαμωσταυρίσουν πολλοί αδειούχοι, μην ξεχνάμε όμως πως αργά η γρήγορα θα έρθει κι αυτονών η σειρά τους (αν δεν έχει έρθει ήδη με τα μέτρα που περνάνε απ' αριστερά κι απο δεξιά) και με το δίκιο τους θα κάνουν κι αυτοί χαμό.

Τέλος πάντων. Τι σημαίνουν όλα αυτά για κάποιον που είναι αυτή τη στιγμή σπίτι ή στη δουλειά και σαπίζει διαβάζοντας αυτό το μπλόγκ;

Ευκαιρία να αφήσουμε το αυτοκίνητο παρκαρισμένο και να ακούσουμε κάνα δίσκο παραπάνω. Κι επειδή ειναι γνωστή η άποψή μου για το καλοκαίρι απο προηγούμενο post, περνάω κατευθείαν στο ψητό, δηλαδή στο σχολιασμό του καινούριου δίσκου των Νορβηγών Shining ονόματι 'Blackjazz'.

23 July 2010

AUTOLUX-Transit Transit

Μου την είχε φυλαγμένη...…

Στηρίχτηκα με πολύ κόπο στα πόδια μου και έφτασα το μαχαίρι, έκοψα το σχοινί που μου μάτωνε τα χέρια.Με πόση δύναμη το έσφιξε;Τι φοβόταν;Μήπως είμαι καμιά υπεργκομενάρα και αποδράσω;
Άρχισα να ψάχνω το σπίτι, να βρω κλειδιά να βγω.Δεν τα χρειάστηκα, όλα τα παράθυρα είχαν πρόσβαση στον δρόμο, μόνο ένα κοπρόσκυλο μαρτύρησε πως πήδηξα έξω από αυτή την τρύπα.
Ο τύπος με έδεσε απλά για να με παρατηρήσει.Τέσσερα μερόνυχτα πέρασε(α) για να με κυττάζει.Τόσος ντόρος για το τίποτα.Δεν μιλούσε, στεκόταν απέναντι μου και κάπνιζε, πίνοντας συνεχώς…Κρασί, vodka, ότι ξεχασμένο υπήρχε μέσα σε αυτό το σκονισμένο μπάχαλο.Σε ένα κατεστραμμένο laptop έπαιζε μόνιμα αυτός ο δίσκος, των Autolux, στο repeat, λες και είχε δώσει υπόσχεση στον εαυτό του πως θέλει να τον εκφυλίσει με την παρουσία μου, να τον εξαγνίσει.Με έδενε όταν έφευγε γιατί δεν ήθελε να την κάνω, όσο ήταν εκεί ήμουν ελεύθερη, ήξερε πως δεν θα το έβαζα στα πόδια…Και να έλεγα πως αποκόμισα μια εμπειρία από όλο αυτό…να πεις..θα μπορούσε να ήταν εμπειρία ζωής, ταινία μικρού μήκους, παθιασμένο βίτσιο τέλος πάντων, αλλά δεν βρήκα νόημα στην τελετουργία.Καθόμασταν απέναντι και τρώγαμε και δεν βγάζαμε λέξη, δεν υπήρχε επαφή, μόνο κάποια στιγμή που με άγγιξε, ''καταλάθος'', ένιωσα να με διαπερνούν 2000 Volt, φρόντισα να το κρύψω, άλλωστε αυτός με έφερε εδώ, με το ζόρι, πρέπει να νιώθω οργή, να θέλω να φύγω, να ουρλιάξω ‘’βοήθεια’’…

22 July 2010

TRASH TALK - Eyes & Nines


Καλοκαίρι. Καιρός για κλισέ λοιπόν!

Έχουμε και λέμε:

Καύσωνας, λιώσιμο, ιδρώτας, πονοκέφαλος και ζαλάδα απ' τη ζέστη, άδεια Αθήνα, κατεψυγμένα καλαμαράκια, σατζίκι, χωριάτικη, δωμάτια γιοκ, Ρομίλντα, αντιηλιακό, ρακέτες & μπρατσορακέτες, ξύδια, , τζιβάτοι σκατοχίπηδες, απάλευτα κάμπινγκ, ξαπλώστρα με 5 ευρώ την ώρα...

Ποτέ δεν μπορούσα να αποφασίσω τι μου αρέσει περισσότερο - ο χειμώνας ή το καλοκαίρι. Όταν είναι χειμώνας και δαγκώνω το καυλί μου απ' το κρύο ονειρεύομαι τη φάση βερμούδα - τισέρτ και 3μπαλο παγωτό με δάκρυα στα μάτια κι οταν ειναι καλοκαίρι με 3000 βαθμούς υπο σκιάν λησμονώ μακρυμάνικα, μπουφάν, επίπονο πρωινό χέσιμο, και παγοκρύσταλλους στα γένια.

Όπως και να χει, έχουμε καλοκαίρι, και δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι' αυτό.

Εκτός απ' το να ακούμε δίσκους.

Γαμηστερούς δίσκους, that is.

15 July 2010

Ejekt Festival 2010 live report

Με πρόλαβε ο nu, αλλά θέλω να πω και γω 2 πράγματα, κυρίως για τη γελοία DETOX. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τους 2 πρώτους δεν τους είδα , οπότε δεν μπορώ να εκφέρω και άποψη.
Bad Religion: Η μπάντα είχε πολύ κέφι, έπαιξαν γύρω στη 1.5 ώρα και ικανοποίησαν πλήρως τους πιτσιρικάδες που μαζεύτηκαν να τους ακούσουν. Προσωπικά με κούρασαν, αφού όταν έχεις περάσει την τρυφερή ηλικία των 15-16 που γουστάρεις με χίλια, μάλλον η συγκεκριμένη μπάντα δεν έχει να σου πει και πολλά. Ας μην είμαι άδικος όμως , αντικειμενικά η παρουσία τους ήταν καλή.
Faith No More : Είχαμε για 2η φορά μέσα σε ένα χρόνο την ευκαιρία να ξαναθαυμάσουμε το φαινόμενο Mike Patton. Άλλη μια καταπληκτική παράσταση από τον μέγιστο performer /χαμαιλέοντα. Ό,τι και να πεις είναι λίγο. Μοναδικό του ίσως ελάττωμα ότι επισκιάζει εντελώς την υπόλοιπη μπάντα… Σχεδόν 2 ώρες με γεμάτο setlist, ικανοποίησε πλήρως τους πάντες. Ο τύπος τα έσπασε κυριολεκτικά ( σε κάποιο σημείο έσπαγε πιάτα!!!). Όσοι δεν τον είδαν πέρσι κατάλαβαν τι έχασαν. Όσοι έκαναν και 2η φορά το λάθος, τι να πώ; Ας προσέχανε. In Patton We Trust

14 July 2010

mike patton (eject festival)-ριβ(γ)ιού

50 βαθμοί κελσίου έξω, πρωϊνό ξύπνημα της ίδιας αλλά και της επόμενης μέρας, 55 ευρώ το εισιτήριο (100 μαζί με ταξί και μπύρες), Κωνσταντόπουλος for president στον παο (άρα θα έχει τζέρτζελο στον σπορ εφ εμ)... η μια πλευρά της ζυγαρίας... Η άλλη? Στην άλλη τα κάτασπρα μπουτάκια της αρρώστιας... εεεε σόρρυ η τρέλα που ακούει στο όνομα mike patton \m/\m/.
Κύβος ερρίφθη, μπανάκι, ξεχασμένο τι-σερτ faith no more και βούρ για το φαληρικό δέλτα (καιρό είχα να πάω σε συναυλία, μου είχε λείψει η μυρωδιά του βρώμικου και οι διαμάχες μεταξύ των πωλητών για το ποιος θα πιάσει καλύτερο πόστο).
2 μπυρίτσες από το περίπτερο (οι γυφτοι έξω τις έδιναν 2.50 ευρώ )και έτοιμος καταρχήν για "μάτι" και κατ' επέκταση για πάτον.
Πριν από τους bad religion δεν ξέρω (ούτε θέλω να μάθω) ποιοί παίζανε. Όταν κατέβηκα αρένα ήδη οι bad religion είχαν αρχίσει να σολάρουν. Εντελώς αδιάφοροι εως αστείοι αν κρίνει κανείς από το κολλεγιακό t-shirt του φρόντμαν. Ελπίζω να μην ξανάρθουν, waste of time!
ΑΝΤΕ ΒΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΠΑΤΟΝ ΒΓΕΕΕΕΕΕΣΣΣΣΣΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ
Και βγήκε...


(ένα δειγματακι εδώ)

07 July 2010

KARMA TO BURN - Appalachian Incantation

Μερικά πράγματα είναι αυτονόητα όταν μιλάς για τους Karma To Burn... 
Η ανακοίνωση της διάλυσής τους, πριν μερικά χρόνια, έσκασε σαν άτσαλη σφαλιάρα πάνω στα απορημένα πρόσωπα όλων εκείνων που είχαν αποστηθίσει τους δίσκους τους μέσω του air guitar-ing. Η ανακούφιση, όμως, ήρθε πέρσι με το χαρμόσυνο νέο της επανασύνδεσής τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια παγκόσμια περιοδεία, η οποία χτύπησε και την πόρτα του An Club. Όσοι ήταν εκεί κατάλαβαν ότι οι Κ.Τ.Β. ήρθαν για να μείνουν. Η ανακοίνωσή τους ότι έχουν στα σκαριά νέο υλικό, η κυκλοφορία του οποίου είναι ζήτημα χρόνου, είναι πλέον ένα αναμφισβήτητο γεγονός που το περιμέναμε πως και πως. Αφού πρώτα μας τίμησαν με μια ακόμη, εξωφρενικά-καταπληκτική, live παρουσία, στην συνέχεια μας παρέδωσαν το "Appalachian Incantation". Το νέο τους άλμπουμ είναι εδώ, έτοιμο να σβήσει την δίψα μας για αυθεντικούς K.T.B. ήχους.

03 July 2010

AMANDA BROWN VS ZOLA JESUS

Η πρώτη των Pocahaunted, η δεύτερη παίζει μπάλα μόνη της.Χιππιό vs Πλάσμα του Σκότους.Αmanda vs Zola.Αν κάποιος γνωρίζει καλά τις αναρτήσεις μου ξέρει ήδη ποια έχει κερδίσει.Αλλά ας κρατήσω την έκπληξη για το τέλος.Σιχαίνομαι απίστευτα τους χίππιδες, λυπάμαι για εσάς όλους τους άπλυτους εκεί έξω, που θα σας στεναχωρήσω, αλλά πρέπει να σας ενημερώσω πως, εν έτη 2010, οι τζίβες ΔΕΝ είναι γοητευτικές.Κουρευτείτε μπας και βρείτε καμιά γκόμενα της προκοπής, βγάλτε την ρεγκιά από πάνω σας, είναι άκρως αντιαισθητική…Είναι, όμως;Τώρα που το σκέφτομαι εγώ μεγάλωσα και όχι εκείνοι.Εγώ κυρίλλεψα και όχι εκείνοι.Εγώ φλώρεψα και όχι εκείνοι.Τώρα θα μου πείτε η γκοθιά είναι πιο in;Δεν είναι παλιοαισθητική που έχει πεθάνει εδώ και χρόνια;;;;;Συμφωνώ…εν μέρη.Μια γκόμενα γκόθικ παραμένει κάβα.Μια γκόμενα χίππισα ποτέ.Αν , δηλαδή, μου βάζανε να επιλέξω σίγουρα θα κρατούσα τα μαύρα, το κατακόκκινο κραγιόν, πίρσινγκ τα σιχαίνομαι, μαύρα μαλλιά, και μυστήρια ασπρίλα.Για κάτσε…Έτσι δεν είμαι τώρα;Μα φυσικά και είμαι έτσι, κάποιες φορές.Μεγάλωσα με σκοταδούρες ενώ οι φίλοι μου πίνανε μπάφους ακούγοντας απαίσιους, χαρούμενους ήχους, στην μελωδία τους και μόνο γέμιζα σπυράκια, ποτέ δεν την είχα με τους τζιβωτούς και τον τρόπο διασκέδασής τους, ακόμα και αν κάποιες φορές απολάμβανα τα after στο ‘’Read Sea’’, πιστεύοντας πως έχω πάρει ψυχεδελικά ναρκωτικά αφού το βλέμμα μου είχε κολλήσει,μαύρο, κίτρινο, κόκκινο, πράσινο, μαύρο, κόκκινο, κίτρινο, πράσινο, μαύρο, μαύρο, μαύρο….Πάντα γούσταρα το μαύρο, στα πάντα.Περάσανε τόσα χρόνια από τις εποχές που περιγράφω και όντως είναι η πρώτη φορά που το συνειδητοποιώ πως…μαλάκα…περάσανε τα χρόνια….Για εμάς, όμως, όχι….